تمرین بیش از حد و "ناتوانی جنسی": چکش واقعی علمی ، باید برای طرفداران ورزش بخوانید!

  برخی از مربیان دیوانه کراس فیت مشکلات ناباروری دارند! مردان دارای تستوسترون بسیار پایین ، تعداد اسپرم ضعیف و حتی قادر به نعوظ نیستند. زنان نیز مصون نیستند. ورزش های طولانی مدت با شدت زیاد بر تخمک گذاری آنها تأثیر می گذارد و همچنین در علامتی به نام "هیپرتونی لگن" گرفتار می شوند ، که روند زایمان آنها را به خصوص دردناک می کند.

علاوه بر کراس فیت ، دوچرخه سواران مسافت طولانی و دوندگان ماراتن نیز مشکلات مشابهی دارند.

خوب ، من اعتراف می کنم که این کمی هشدار دهنده است ، شاید این ورزش ها اشتباه نکنند ، اما تمرین بیش از حد اشتباه است. تاثیر بیش از حد تمرین بر عملکرد جنسی بدون تردید است و تحقیقات جدی علمی نیز از این دیدگاه حمایت می کند.

آموزش بیش از حد کافی نیست. تمرین بیش از حد مضر است. اکثر مردم می دانند که تمرین بیش از حد می تواند باعث خستگی شود و بهبود را دشوار کند. اما در حقیقت ، آسیب بیش از حد تمرین بسیار بیشتر از این است. این مقاله به طور مختصر تأثیر تمرین بیش از حد بر عملکرد باروری انسان را معرفی می کند.。

 چند سال پیش ، دانشمندان دانشگاه کارولینای شمالی تأثیر تمرینات استقامتی بر عملکرد جنسی در جوانان سالم را مطالعه کردند. این تحقیق توسط آنتونی هکنی هدایت می شود. این به اصطلاح نتایج تحقیق نیست که فقط سه یا پنج نفر را جمع آوری کرده و برخی از داده ها را به طور تصادفی جمع آوری کرده است. این یک تحقیق جدی است که در مواجهه با بیش از 1300 فرد 18 تا 60 ساله انجام شده است. این مطالعه در نهایت تأثیر بیش از حد تمرین بر عملکرد جنسی در 1077 نفر را کشف کرد.

به

هدف از این تحقیق روشن کردن رابطه بین زمان ورزش ، شدت ورزش ، سن و میل جنسی است.

روش تحقیق بر اساس پیمایش پرسشنامه می باشد. محققان تلاش کردند تا از قابلیت اطمینان نتایج پرسشنامه اطمینان حاصل شود. آنها برای تنظیم پرسشنامه ها به بسیاری از ادبیات حرفه ای مرتبط مراجعه کردند. به عنوان مثال ، آنها از پرسشنامه بین المللی ورزش و پرسشنامه Baecke برای سوالات مربوط به ورزش و همچنین توصیه های انجمن قلب آمریکا استفاده کردند. س Questالات مربوط به میل جنسی به پرسشنامه های حرفه ای مانند پرسشنامه های کمبود آندروژن ، جداول اندازه گیری میل جنسی و جداول علائم مردان مسن اشاره دارد که معمولاً در تحقیقات بالینی مورد استفاده قرار می گیرد.

این مطالعه یک سال به طول انجامید و یک پرسشنامه در مورد افراد هر چهار ماه در طول سال انجام شد. این افراد در ورزش هایی مانند دویدن ، دوچرخه سواری ، شنا و وزنه برداری مشغول بودند. حجم زیادی از داده های به دست آمده از آن را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:

به

1. میل جنسی با شدت تمرین و زمان تمرین ارتباط تنگاتنگی دارد. میل جنسی مربیان با شدت کم تا متوسط ​​عادی تر از مربیان با شدت بالا است.

2. میل جنسی مربیان کوتاه مدت و میان مدت عادی تر از مربیان بلند مدت است.

به طور خاص ، نسبت افرادی که 1-16 ساعت در هفته تمرین می کنند میل جنسی معمولی چهار برابر بیشتر از نسبت 20-40 ساعت در هفته دارند.

در حالت ایده آل ، اگر شدت تمرین بالا را انتخاب می کنید ، باید دفعات تمرین و زمان تمرین را متناسب با آن کاهش دهید.

اگر باید تمرینات شدید و طولانی مدت انجام دهید ، حداقل این کار را برای مدت طولانی انجام ندهید.

بدن انسان می تواند در مدت زمان کوتاه تمرینات شدید و طولانی مدت را تحمل کند ، اما اگر چندین هفته یا چند ماه طول بکشد ، برای عملکرد جنسی فاجعه بار خواهد بود. ورزش هوازی میل جنسی مردان را کاهش می دهد.

به

تحقیقات هکنی توجه چندانی به سطح تستوسترون نداشت ، اما بسیاری از محققان مطالعات بلندمدتی را ثابت کرده اند که تمرین بیش از حد می تواند سطح تستوسترون را کاهش داده و در نتیجه میل جنسی را کاهش دهد. کمیته بین المللی المپیک نیز اصطلاحی را برای توصیف این وضعیت ابداع کرده است که به آن کمبود نسبی انرژی در ورزش می گویند.

"ورزش بیش از حد بر سلامت باروری تأثیر می گذارد" در حال حاضر یک تصور است و در برخی موارد می تواند آسیب طولانی مدت ایجاد کند. به عنوان مثال ، "هیپوگنادیسم مردانه ورزشی".

ورزش "متوسط" معمولاً ترشح تستوسترون را افزایش می دهد و همچنین سلامت باروری را افزایش می دهد. ترشح تستوسترون به عوامل متعددی مانند تعداد گروه های ورزشی ، تعداد دفعات ، ترتیب و احتمالاً مهمترین انتخاب انواع ورزش مربوط می شود.

تمریناتی که از گروه های عضلانی بزرگ استفاده می کنند ، تأثیر تستوسترون بسیار بالاتری دارند. به عنوان مثال ، اسکوات پرش توانایی تستوسترون بسیار بالاتری نسبت به پرس نیمکت (15 vs در مقابل 7) دارد. اما مشکل این است که این افزایش سطح تستوسترون معمولاً موقتی است و شواهد روشنی برای اثبات افزایش طولانی مدت وجود ندارد.

گاهی اوقات افت تستوسترون چند روز پس از ورزش رخ می دهد.

به

این ممکن است به تعادل هورمون آنتاگونیستی بین کورتیزول و تستوسترون در بدن انسان مربوط باشد. افزایش کورتیزول ناشی از تمرینات شدید می تواند منجر به کاهش سطح تستوسترون شود. برخی از محققان توضیحات دیگری را از طریق تحقیقات ارائه کرده اند:

1. تستوسترون به سرعت به متابولیت دی هیدروتستوسترون تبدیل می شود که به صورت کاهش سطح تستوسترون در خون ظاهر می شود ، اما نگران نباشید ، دی هیدروتستوسترون برای بدن انسان بی ضرر است و به سرعت در بدن متابولیزه می شود.

2. افزایش سطح تستوسترون باعث افزایش پذیرش و واکنش گیرنده های آندروژن می شود. این مجموعه گیرنده هورمون است که سنتز پروتئین ماهیچه را آغاز می کند. به عبارت دیگر ، بیشتر تستوسترون افزایش یافته برای سنتز پروتئین بعدی به گیرنده متصل می شود و منجر به کاهش سطح تستوسترون چند روز پس از ورزش می شود.

به

کاهش کوتاه مدت سطح تستوسترون پس از ورزش اساساً به دلایل فوق ایجاد می شود ، اما این تفاوت با کاهش طولانی مدت تستوسترون ناشی از تمرینات بیش از حد ذکر شده در مطالعه هکنی متفاوت است.

بنابراین تمرین بیش از حد بر زنان چگونه تأثیر می گذارد؟

به

تحقیقات هکنی تأثیر بیش از حد تمرین بر مردان را آشکار می کند ، اما فکر نکنید زنان هیچ تاثیری ندارند.

بیشتر تحقیقات مربوط به زنان برای آموزش مجرد است. هدف مطالعه رابطه بین سیستم تولید مثل زنان و ورزش است. ورزش کوتاه مدت اعصاب سمپاتیک زنان را تحریک می کند و به اصطلاح "دامنه نبض واژن" را افزایش می دهد. به بیان ساده ، ورزش می تواند باعث احتقان واژن زنان و افزایش میل جنسی شود.

با این حال ، تمرینات ذکر شده در این مطالعات عموماً از 45 دقیقه بیشتر نیست ، که تفاوت اساسی با مربیان کراس فیت ، دوندگان ماراتن یا علاقمندان به تناسب اندام معتاد به ورزش دارد که به مدت طولانی 5-7 بار در هفته تمرین می کنند.

به

تمرینات طولانی مدت زنان باعث مشکلات مشابهی برای مردان می شود. همه آنها اختلال عملکرد هیپوفیز/هیپوتالاموس هستند که منجر به کاهش سطح تستوسترون و استروژن می شود. علاوه بر این ، هنگامی که میزان چربی بدن زنان به حدود 11 reduced کاهش یابد ، باعث خواب سیستم تناسلی می شود که منجر به علائمی مانند یائسگی و کاهش میل جنسی می شود.تاثیر تمرین بیش از حد بر زنان در ماهیچه های مخصوص لگن زنان نیز منعکس می شود.

تمرین بیش از حد باعث سفت شدن ماهیچه های لگن می شود که در طول رابطه جنسی باعث درد می شود. کشش بیش از حد در سایر قسمت های ماهیچه ها نیز بر عضلات کف لگن تأثیر می گذارد. فیزیوتراپیست جولیا دی پائولو گفت:“کشش گاستروکنمیوس همسترینگ را درگیر می کند و کشش همسترینگ باعث سفت شدن عضلات کف لگن می شود. بنابراین در وقت خصوصی. آنچه مورد نیاز است نه تنها استحکام است ، بلکه نحوه آرامش را نیز بیاموزید. یک نکته مهم این است که از تمرین بیش از حد خودداری کنید.